แด่คุณแม่

……………..

ลูกเจ็ดคน แม่ทนเลี้ยง เพียงเพราะรัก

อยู่เป็นหลัก เป็นมิ่งขวัญ ไม่หวั่นไหว

เมื่อยามทุกข์ โศกเศร้า แม่เข้าใจ

ดุจร่มไทร ให้วิหก นกพึ่งพา

คอยแนะนำ พร่ำวอน คอยสอนสั่ง

จะนอนนั่ง ให้เฝ้าฝึก หมั่นศึกษา

คอยถามไถ่ ให้ใฝ่ดี มีวิชา

เป็นเครื่องหา เลี้ยงชีพตน จนวันตาย

ชีวิตแม่ เป็นแบบอย่าง ให้แก่ลูก

เดินทางถูก ถึงฝั่งฝัน ดั่งมั่นหมาย

ประสบโชค ประสบสุข สนุกสบาย

เลี้ยงตัวได้ มีหลักฐาน มีบ้านเรือน

พระคุณแม่ ยิ่งใหญ่ ในใจลูก

รักพันผูก ได้พึ่งพา หาใดเหมือน

จะจดจำ คำสั่งแม่ ไม่แชเชือน

ทำให้เหมือน แม่สั่งไว้ อยากให้เป็น

ต่อแต่นี้ ไม่มี คุณแม่แล้ว

ไร้วี่แวว หาไหน ก็ไม่เห็น

เคยปรึกษา คุยสนุก ทุกเช้าเย็น

ต่อนี้เป็น สุดแต่กรรม จะนำไป

ลูกหลานญาติ มาส่งแม่ ในวันนี้

ต่างล้วนมี ใจรักมั่น ไม่หวั่นไหว

ถึงอยู่ห่าง แห่งหน ตำบลใด

ทั้งใกล้ไกล มาส่งให้ แม่ไปดี

ขอกุศล ผลบุญ ลูกหลานสร้าง

เป็นพลัง ส่งแม่ให้ ไปสุขี

สู่สวรรค์ ชั้นฟ้า สุขาวดี

อันเป็นที่ สุขสันติ์ นิรันดร์กาล

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

จาก…ลูกหลาน และญาติพี่น้องทุกคน

……………..

ขอขอบคุณบทกลอนจาก

www.porkru.com | ผลงานบทพิธีกร กลอน ผญา ภูมิปัญญาอีสานของพ่อครูวิทิต ไชยวงศ์คต