ภูเขาหม่น เมฆหมอง ฟ้าร้องไห้

สุดอาลัย นักสู้ ผู้หาญกล้า

ทหารเสือ พระสุรสีห์ พลีชีวา

ไทยทั้งหล้า สดุดี วีรกรรม

รักลูกน้อง นายตั้งใจ ขอไปรับ

จะอุ้มศพ น้องๆกลับ มาก่อนค่ำ

อนิจจา ฟ้าปิด มืดมิดดำ

จึงเกิดโศก- นาฏกรรม ขึ้นซ้ำรอย

ใจเอย ใจจะขาด ทุ่งลาดหญ้า

นองน้ำตา พล ร.เก้า สุดเศร้าสร้อย

แสง “ตะวัน เรืองศรี” ที่เพริศพร้อย

ฤาเคลื่อนคล้อย ลอยลับ ไปกับฟ้า

ผู้ปกป้อง อธิปไตย ไทยทั้งชาติ

ผู้องอาจ หยัดยืน รักษ์ผืนป่า

เพื่อชาติพร้อม ยอมพลี แม้ชีวา

ยอดขุนพล คนกล้า ของราชัน

เป็นลูกยอด กตัญญู ดูแลแม่

คือคู่แท้ ผู้ร่วมสร้าง เส้นทางฝัน

พ่อคนดี ของลูก สุดผูกพัน

นายตะวัน ผู้บัญชา ใจการุณ

ตะวันส่อง แสงทอ พลร. เก้า

นำหมู่เหล่า นักรบ แสนอบอุ่น

เสียสละ ช่วยเหลือ คอยเจือจุน

พร้อมแทนคุณ แผ่นดิน ทั่วถิ่นไทย

“...เก็บตะวัน ที่เคยส่องฟ้า

เก็บเอามา เก็บไว้ในใจ

เก็บพลัง เก็บแรงแห่งแสงยิ่งใหญ่

รวมกันไว้ ให้เป็นหนึ่งเดียว...”

เสียงเพลง “เก็บตะวัน” กังวานแว่ว

กล่อมขวัญแนว ลำเนา ภูเขาเขียว

รวมใจไทย ทั้งสังคม ให้กลมเกลียว

เป็นหนึ่งเดียว มั่นคง ส่งตะวัน

หลับเถิด วีรชน คนกล้า

ลอยฟ้า โชติช่วง สู่สรวงสวรรค์

ด้วยความดี แห่งชีวิต นิจนิรันดร์

ดวงตะวัน จักกระจ่าง อยู่กลางใจ

เรืองศรี สว่างไสว ไปทั่วหล้า

เจิดจ้า แสงตะวัน นิรันดร์สมัย

แม้ลอยลิบ ทิพย์สถาน พิมานใด

แผ่นดินไทย ไม่สิ้นแสง แห่งตะวัน...

บทกลอนโดย

ดร.อภิชาติ ดำดี

สมาชิกสภาร่างรัฐธรรมนูญ ปี ๒๕๕๐

ขอร่วมไว้อาลัยในนาม ชมรมนักพูดเพื่อสังคม

และ กลุ่มเพื่อนพ้องน้องพี่ กัลยาณี ๐๖